تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی و مکمل‌دهی ال-آرژنین بر سطوح پلاسمایی مشتق اکسیده‌ی داکسی‌گوانوزین ((8-OHdG، مالون‌دی‌آلدهید و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی مردان سالمند (مدل‌سازی چند متغیره طولی)

مقدمه: سالمندی فرآیندی زیست شناختی است، که با تجمع آسیب‌های اکسیداتیو به مولکول DNA همراه است. از آنجا که فعالیت‌های ورزشی و استفاده از مکمل‌های غذایی نقش موثری در کاهش عوارض سالمندی دارند، در این مطالعه تاثیــر هشت هفته تمرین ورزشی و مصرف ال ـ آرژنین بر محصولات فرایندهای اکسیداتیو شامل مشتق اکسیـــده‌ی داکسی‌گوانوزین (8-OHdG)، مالون‌دی‌آلدهید و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAC) در مردان سالمند مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: 44 مرد سالمند با میانگین سنی 4/61±67/77انتخاب و به صورت تصادفی در 4 گروه 11 نفری گروه تمرین+مکمل (ES)، گروه تمرین+دارونما (EP)، گروه مکمل و گروه شاهد تقسیم شدند. گروه­ های تمرین، هشت هفته پروتکل طراحی شده تمرین ترکیبی استقامتی و قدرتی را سه جلسه در هفته، یک روز در میان انجام دادند. گروه تمرین+مکمل و گروه مکمل، روزانه 1000 میلی‌گرم ال_آرژنین را یک ساعت بعد از صبحانه و یک ساعت قبل از تمرین مصرف کردند. از روش الایزا برای اندازه‌گیری متغیرهای بیوشیمیایی و از روش تحلیل کووواریانس و مدل‌سازی چند متغیره طولی برای تحلیل داده­ها در سطح معناداری 0/05>P استفاده شد. یافته‌ها: تغییرات 8-OHdG، MDA و TAC در 4 گروه مورد مطالعه، تفاوت معناداری داشت (0/001>P). 8–OHdG و MDA در هر سه گروه ES (به ترتیب 35/38- درصد و 61/85- درصد)، EP (22/59- درصد و 55/45- درصد) و مکمل (14/90- درصد و 3/09- درصد) کاهش معناداری داشت (0/001>P). هم‌چنین TAC در گروه ES (135/56درصد)، گروه EP (76/21درصد) و گروه مکمل (21/27 درصد) افزایش معناداری داشت (0/001>P). تاثیر توام تمرین و مصرف مکمل بیشتر از تاثیر تمرین یا مصرف مکمل به تنهایی بر 8–OHdG (0/001P<، 5/16- =β)، TAC (0/001P<، 2/30- =β) و MDA (0/001P<، 3/50=β) بود. هم‌چنین تمرین تاثیر معناداری بیشتری نسبت به مصرف مکمل به تنهایی روی پاسخ­ها نشان داد. نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ های مطالعه حاضر، مصرف مکمل ال آرژنین و تمرینات ترکیبی هوازی و قدرتی می‌تواند به عنوان کاهش‌دهنده شاخص‌های استرس اکسایشی و بهبوددهنده سیستم آنتی‌اکسیدانی در سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.